Osteochondroza regionu lędźwiowego jest chorobą, która deformuje i niszczy chrzęstną tkankę dysków międzykręgowych w dolnej części pleców. Bez warstwy chrząstki odległość między kręgami jest znacznie zmniejszona. A przy najmniejszych ostrych zakrętach mogą się zmienić. Głównym niebezpieczeństwem choroby jest możliwość utworzenia przepukliny międzykręgowej.
Nie możesz pochylić się, aby podnieść obiekt, który spadł na podłogę? Czy cierpisz ostro w kręgosłupie lędźwiowym i często idziesz, owijając talię w ciepły szalik? Nie ignoruj warunku, który Cię niepokoi.
Osteochondroza regionu lędźwiowego może przeciągać się przez jego czas trwania przez długi czas. Nie ma potrzeby doświadczania ciała na siłę. Kochaj swoje ciało. I to się odwzajemni.
Obszar lędźwiowy odpowiada za większość obciążenia z całej masy ciała w porównaniu z działami klatki piersiowej i szyjki macicy. Dlatego te podgatunki osteochondrozy są najczęstsze.
Jakie są etapy rozwoju osteochondrozy?
- 1. etap. Wykluczony. Wysokość dysku jest zmniejszona. W pierścieniu włóknistym (zewnętrzna warstwa krążka międzykręgowego z włókien chrzęstnych) powstaje pęknięcie. Mięśnie lędźwiowe zaczynają się szybko męczyć. Czujesz pewien dyskomfort z tyłu.
- Etap 2. Naruszenie procesów metabolicznych w kurtce rdzenia (centralna część dysku międzykręgowego, który składa się z kurtki chrząstki): jej komórki są martwe lub całkowicie zniszczone. Struktura kolagenu (struktura białka oparta na tkance łącznej) pierścienia włóknistego jest również zaburzone. Lokalne bóle, osoba nie może poradzić sobie z aktywnością fizyczną, którą wcześniej uważał za dość wykonalny.
- Etap 3. Całkowite zniszczenie włóknistego pierścienia. Sąsiednie kręgi przestają być stabilne. Każda niewygodna pozy powoduje ból. Ze względu na doświadczenie korzeni nerwowych, które odsuwają się od rdzenia kręgowego, kończyny mogą stać się mniej wrażliwe i mobilne.
- 4. etap. Tkaniny dysku międzykręgowego stają się cikatryczne. Kręg może okazać się w skorupce. Opis kliniczny zależy od indywidualnej fizjologii.
Ból lędźwiowy (Lumbago) i ból, który daje nogę podczas nerwu kulszowego (ishias), jest jedną z najczęstszych dolegliwości, które pacjenci szukają pomocy medycznej. Ze względu na fakt, że objawy te są dość powszechne w populacji ogólnej, a ich stały wzrost jest również zauważony, diagnoza i leczenie takich pacjentów pozostaną jednym z głównych obszarów aktywności szpitali neurochirurgicznych. Pomimo powszechnej tej patologii chirurgiczne usunięcie przepukliny dysku międzykręgowego (MPD) jest wymagane tylko u 10% pacjentów z klinicznym obrazem lędźwiowo -Algii. W pozostałej części pacjentów najlepszy efekt ma konserwatywne leczenie, w tym terapię lekarską, ćwiczenia fizjoterapii, stosowanie fizjoterapeutycznych metod leczenia, a także powrót do poprzedniej codziennej aktywności fizycznej.
Etapy choroby
Procesy zwyrodnieniowe-dystroficzne najczęściej zaczynają się od pogorszenia w funkcji Absorbing Absorbing tarcza międzykręgowego.
- Porażanie dopływu krwi na dysku międzykręgowym. U dorosłych pokarm dysków międzykręgowych jest przeprowadzany przez dyfuzję: krew jest dostarczana tylko do kręgów, a już za pośrednictwem „wycieka” do dysków. W najlepszy sposób dysk jest zasilany podczas obciążeń dynamicznych (na przykład chodzenie), ponieważ zasada pompy (odpływ przetworzonego płynu po ściskaniu, przepływ składników odżywczych i tlenu podczas usuwania obciążenia). Zatem odżywianie dysków międzykręgowych jest trudne, szczególnie w warunkach siedzącego stylu życia (hipodynamia).
- Zmiany w rdzeniu dysku pulpickiego. Wraz z pogorszeniem dopływu krwi zapisano dopływ wody, cukrów i aminokwasów do jądra pulpoozy. Z tego powodu cierpi produkcja węglowodanów łączących wodę. Jądro jest odwodnione, a jego struktura wykonana z podobnych do żelu zamienia się w włóknistą, zdolność do sprężynowania i gasienia strzałów. Zwiększa to obciążenie włóknistego pierścienia i kręgów, są one bardziej prawdopodobne, że zostaną zablokowane i zranione.
- Zmiany w włóknistym pierścieniu dysku międzykręgowego. Ze względu na spłaszczenie jądra pulpoozy zwiększone obciążenie leży na włóknistym pierścieniu dysku. W warunkach złego dopływu krwi włóknisty pierścień traci swoją siłę. Występuje niestabilność kręgosłupa, co może prowadzić do powstawania przepukliny międzykręgowej, przemieszczenia kręgów i uszkodzenia rdzenia kręgowego lub korzeni nerwowych.
- Występ na dysku. Tworzenie przepukliny międzykręgowej. Gdy włókna włóknistego pierścienia osłabiają, jądro pulpiczne zaczyna wystawać, na przykład w kierunku kanału międzykręgowego (występ na dysku). Takie oszałamiające może dodatkowo prowadzić do pęknięcia włóknistego pierścienia i powstawania przepukliny. Przeczytaj więcej o procesie tworzenia przepukliny międzykręgowej w osobnym artykule - „Skuteczne leczenie przepukliny międzykręgowej w domu”.
- Spondyloza to zniszczenie stawów międzykręgowych (spondyltroza), wzrostu oste -ifigów i kostializacji więzadeł. Równolegle z tworzeniem przepukliny międzykręgowej w osteochondrozy, uszkodzenie stawów międzykręgowych, obserwuje się niszczycielskie zmiany w kręgu (chrząstka) i więzadłach.
W miarę postępu osteochondrozy i rozwoju powikłań musisz coraz częściej uciekać się do leków. Prowadzi to do wysokich kosztów finansowych, a także dalszego pogorszenia się w zdrowiu z powodu skutków ubocznych leków.
Z reguły terapia lekami uzupełnia unieruchomienie jednego lub przyjaciela kręgosłupa przy użyciu ostrzy ortopedycznej o różnym stopniu sztywności.
Leczenie chirurgiczne jest uzasadnione tylko w przypadkach, w których poziom kompresji wieku kręgosłupa, określony przez klinicznie, odpowiada badania potwierdzającego pęknięcie pierścienia włóknistego z „utratą” przepuklin MPD do światła kanału kręgowego [3–6]. Wyniki leczenia chirurgicznego u pacjentów z niewielkimi wypukłościami dysku są rozczarowane lekarzami i samym pacjentem. Metodą ustalenia dokładnej diagnozy jest obrazowanie rezonansu magnetycznego (MRI). Około 10% osób wspólnej populacji jest niemożliwe do przeprowadzenia rutynowego MRI z powodu klaustrofobii (strach przed zamkniętymi przestrzeniami). W tej kategorii osób możliwe jest użycie „otwartego” MRI „Otwórz”, przy odpowiednim utraty jakości obrazów. Pacjenci, którzy wcześniej doznali leczenia chirurgicznego, są zobowiązani do przeprowadzenia MRI z kontrastowym wzmocnieniem w celu ograniczenia zmian blizn pooperacyjnych od prawdziwego występu przepukłości dysku. U pacjentów z podejrzeniem przepukliny MPD, gdy wdrożenie MRI jest niemożliwe lub uzyskane wyniki są niedoinformacyjne, obliczona -tomograficzna (CT) mielografia nabywa specjalną wartość diagnostyczną.
Prywatni specjaliści diagnostyczni, którzy z reguły interpretują wyniki badań, wyolbrzymią stopień uszkodzenia dysku ze względu na niemożność porównywania danych klinicznych z „znaleziskami” podczas tomografii. Wnioski, takie jak „zmiany odpowiadające wiekowi pacjenta”, prawie nigdy nie znajdują się w protokole badawczej. Pomimo poprawy technik neuroobrazowania odpowiedzialność za prawidłowo oszukaną diagnozę leży na ramionach klinicystów, ponieważ tylko on może porównać obraz kliniczny z danymi uzyskanymi podczas tomografii. Wzrost rozdzielczości tomografów nieco poprawił wyniki leczenia chirurgicznego, ale zaczęło być odchylenia od norm u pacjentów bezobjawowych. Proces procesów towarzyszących zwyrodnieniom -distintical zmianę kręgosłupa uległa poważnym postępowi w ostatnich latach. Arthropatia łukowatego stawów jest powszechna w populacji ogólnej i jest dość często wykrywana u osób z grupy wiekowej średniej i starszej podczas badań CT.Zmiany zwyrodnieniowe w MPD, które są również szeroko stosowane, są dość często wykrywane, a MRI jest bardziej specyficzną metodą ich diagnozy. Jednocześnie wyraźne zmiany w MPD nie są rzadkie, nie towarzyszy pęknięcie pierścienia włóknistego, ale objawiane jedynie niewielkim „dźgnięciem” dysku w światło kanału kręgowego lub otworów międzykręgowych. W niektórych przypadkach procesy zwyrodnieniowe występujące w MPD mogą prowadzić do zniszczenia włóknistego pierścienia z kolejnymi pęknięciami, co powoduje migrację części jądra pulpicznego poza dysku z uciskiem sąsiednich korzeni rdzenia kręgowego. Twierdzenie, że jeśli odnotowano ból nogi, to koniecznie naruszenie korzeni rdzenia kręgowego musi być do końca prawdą. Do bólu w pośladku z napromieniowaniem na tylnej powierzchni uda może prowadzić zarówno zwyrodnienie samego MPD, jak i łukowate połączenia międzykręgowe. W przypadku prawdziwego ataku ishialgii spowodowanego uciskiem koryów nerwu przepukliny MPD, ból promieniuje na tylnej powierzchni uda i dolnej nogi. Ból nieokreślony, ograniczony tylko do obszaru pośladkowego lub obszarze uda bez rozmieszczenia nerwu kulszowego, a także bólu obustronnego w obszarach pośladkowych lub biodrach, które zmieniają lokalizację (po prawej, a następnie po lewej), są częściej spowodowane artropatią łupkowych stawów lub dyfuzji MPD. Obraz kliniczny kompresji Koruska przepukliny MPD może być również patologią jednoczesną (na przykład artrozę stawów kolanowych). U pacjentów z takimi bólami leczenie chirurgiczne nie będzie miało odpowiedniego wpływu niezależnie od tego, która patologia zostanie wykryta przez badanie tomograficzne. Innymi słowy, u pacjentów tylko z kliniką bólu z tyłu usunięcie przepuklin MPD będzie nieskuteczne, nawet jeśli tomogramy są określone przez wyskór MPD, jak zwykle. Ale są też pacjenci, u których typowym obrazie Ishiasza towarzyszy wyraźny zespół niepełnosprawny ból, podczas gdy podczas badań przeprowadzanych przy użyciu wysoce perceptywnych tomografii nie określono kompresji korzeni rdzenia kręgowego. Ta kategoria pacjentów jest niewłaściwa do przeprowadzenia interwencji chirurgicznej, ponieważ z czasem objawy promieniowe ustępują.
Konieczne jest wyraźne wyobrażenie sobie mechanizmów prowadzących do rozwoju przepukliny MPD, aby zalecić pacjentom objętość dopuszczalnych ruchów, nie zapominając o aktywności pracy. Siły, które przyczyniają się do powstawania występu przepukliny, są wynikiem zmian zwyrodnieniowych w MPD i spadku pionowego (wysokości) pierścienia włóknistego, jak i jądra pulpoozy. Fragment dźgający MPD w 80% przesunięciu w kierunku tylnym, wprowadzając do światła kanału kręgowego i przyśrodkowe odcinki otworu międzykręgowego. To przesunięcie przepukliny MPD w kierunku linii środkowej ułatwia siła trzymania tylnego więzadła podłużnego. Do 10% przepukliny jest zlokalizowane bocznie i rozprzestrzeniają się na otwór międzykręgowy (przepuklinę forsin) lub na zewnętrznej krawędzi otworu, w którym wychodzi z niego kręgosłup mózgowo -rdzeniowy, tym samym ściskając go.
W procesie aktywności życiowej odwodnienie i zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do utraty wysokości MPD. Te patologiczne procesy obejmują zarówno włóknisty pierścień, jak i jądro pulpiczne. Bardziej wyraźne zniszczenie jądra miazgi na tle jednoczesnego zwyrodnienia pierścienia włóknistego z reguły prowadzi jedynie do utraty wysokości MPD bez jego znaczących zgromadzeń. Z dominującymi zmianami w pierścieniu włóknistym siły pionowe wpływające na zachowane jądro pulpiczne i które są pochodną ich własnego ciężaru, a także mięśni pleców, działając na dysku w kierunku bocznym, wywierają nadmierne ciśnienie na pozostałym fragmencie jądra pulpoozy, który nie jest w stanie utrzymać pierścienia włókiennego.
Podsumowanie tych dwóch sił prowadzi do wzrostu ciśnienia odśrodkowego na MPD, który wraz z komponentem rozciągającym działającym na włókno pierścienia włóknistego może prowadzić do jego pęknięcia i fragmentu fragmentów pozostałego jądra pulpy. Po utworzeniu przepukliny i „zbędnym” fragmencie jądra pulpickiego znajdował się poza włóknistym pierścieniem, struktura MPD ponownie staje się stabilna [2]. W wyniku sił wpływających na zwyrodnienie zmieniony rdzeń i włóknisty pierścień MPD, są one zrównoważone, a ich wektor, który przyczynia się do dalszego wysiłku fragmentów jądra, zanika. W niektórych przypadkach częściowe zmiany zwyrodnieniowe w jądrze pulpos przyczyniają się do tworzenia gazu wewnątrz MPD, a następnie nadmierne ciśnienie na jego pozostałych fragmentach. Utworzeniu przepukliny towarzyszy również proces tworzenia gazu wewnątrz dysku.
Nadmierna i ostra aktywność fizyczna pokazana na plecach pacjenta, na tle istniejącego zwyrodnieniowo -analitycznego uszkodzenia kręgosłupa, jest zwykle tylko wyzwalaczem, który prowadzi do szczegółowego obrazu klinicznego zespołu promieniowego, który jest często i błędnie uważany przez samych pacjentów, podobnie jak pierwotna lędźwiowo -lędźwiowa. Klinicznie przepuklina MPD może objawiać się zespołami odruchowymi i kompresyjnymi. Zespoły są skierowane do kompresji, w której powyżej wysięgu przepukliny ciągnie się, ściskane i zdeformowane, naczynia krwionośne lub rdzeń kręgowy jest ściskany i zdeformowany. Odruchowe refleksy obejmują zespoły spowodowane wpływem przepuklin dysku na receptory tych struktur, głównie na koniec powracających nerwów kręgosłupa, co prowadzi do rozwoju zaburzeń odruchowych i tonicznych objawiających się wazomotorem, dystroficznym zaburzeniami mięśniarskim.
Jak wspomniano powyżej, leczenie chirurgiczne za pomocą zwyrodnieniowego -analitycznego uszkodzenia postinor jest wskazane tylko u 10% pacjentów, pozostałe 90% dobrze reaguje na konserwatywne pomiary. Podstawowe zasady korzystania z tych ostatnich to:
- zobowiązanie zespołu bólu;
- Przywrócenie prawidłowej postawy w celu utrzymania zdolności utrwalania zmienionego MPD;
- eliminacja zaburzeń mięśniowych i tonicznych;
- przywrócenie krążenia krwi w korzeniach i rdzeniu kręgowym;
- normalizacja przewodności w błonniku nerwowym;
- eliminacja zmian cykatrimicznych i odstępów;
- Przeniesienie zaburzeń psychicznych.
Leczenie
Dzisiaj, w leczeniu osteochondrozy i jej powikłań, stosuje się leki następujących grup:
- Netto -re leki przeciwzapalne (NLPZ) -w postaci tabletek lub zastrzyków leków. Fundusze te mają zdolność zmniejszenia bólu, zmniejszania aktywności stanu zapalnego. Jednak wpływ ich użycia nie trwa długo - od kilku godzin do dwóch do trzech dni. Dlatego takie fundusze muszą być przyjmowane przez długi czas - tygodnie, a czasem miesiące. Jednocześnie leki te negatywnie wpływają na błony śluzowe przewodu pokarmowego. Ich długoterminowe odbiór jest obarczone rozwojem zapalenia błony śluzowej żołądka, wrzodziejących zmian. Ponadto mogą negatywnie wpływać na pracę nerek, wątroby i przyczyniać się do rozwoju nadciśnienia. Jednocześnie fundusze te nie przyczyniają się do oczyszczania dysków z martwych komórek. Dlatego ich użycie jest tylko sposobem na złagodzenie objawów przez pewien czas, ale nie do wyeliminowania głównego problemu.
- KTEPOID (gopmonal) leki przeciwzapalne. Z reguły są one stosowane w przypadku ciężkich i nieprzeniknionych bólów towarzyszących przepuklinę, zapaleniem promieniowania, ishias itp. Gopmony mają zdolność do wyeliminowania objawów stanu zapalnego (z powodu ucisku układu odpornościowego), złagodzić ból. Ale negatywnie wpływają na błony śluzowe żołądka i jelit, promują ługowanie wapnia z kości, hamują produkcję własnych gopmonów. I nie przyczyniają się do oczyszczenia skupienia martwych komórek.
- Papazmolika to leki wpływające na mięśnie lub nerwy, które idą na mięśnie i powodują rozluźnienie mięśni szkieletowych. Oznacza to, że przez jakiś czas pomagają zmniejszyć zaciski mięśni, zmniejszyć ból i poprawić przepływ krwi. Ale jednocześnie nie pomagają oczyszczać tkankę z martwych komórek. Dlatego nie przyczyniają się do leczenia osteochondrozy.
- Blokada epiduppalna - wprowadzenie środków przeciwbólowych i środków gopmonalnych do przestrzeni między solidną skorupą mózgu a okostną pokrywającą kręgi. Jest stosowany z reguły do intensywnych bólów - w ostrym okresie przepukliny międzykręgowej, z ciężkim zapaleniem promieniowania, Ishiasa. W zależności od składu takie zastrzyk pomaga złagodzić ból przez okres kilku godzin do kilku dni. Po dacie wygaśnięcia objawy choroby są zwracane, ponieważ procedura nie pomaga przywrócić procesów metabolicznych w dyskach. Ponadto, gdy jest przeprowadzany, istnieje ryzyko uszkodzenia naczyń krwionośnych i nerwów.
Konserwatywne metody leczenia obejmują różne skutki ortopedyczne na kręgosłupie (immobilizacja gorsetu, przyczepność, terapia ręczna), fizjoterapia (masaż terapeutyczny, ćwiczenia fizjoterapii, akupunktura, elektroterapia, błoto, różnego rodzaju ogrzewanie), paravertebral, blokadą perydingową. Leczenie zwyrodnieniowo -analitycznego zmiany kręgosłupa powinno być złożone i stopniowe. Z reguły ogólną zasadą konserwatywnych miar jest powołanie środków przeciwbólowych, nieststeroidalnych leków przeciwzapalnych (NLPZ), relaksantów mięśni i fizjoterapii.
Efekt przeciwbólowy osiąga się poprzez powołanie DiClofenac, ketoprofenu, lornoxicam, tramadolu. Wyraźne działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne ma loroxy, istniejące zarówno w postaci wstrzyknięcia, jak i tabletek.
NLPZ są najczęściej stosowanymi lekami do zwyrodnieniowego uszkodzenia kręgosłupa. Mają działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwdziałające przeciwdziałanie działaniu enzymu cyklooksygenazy (COC -1 i TSOS -2), która reguluje transformację kwasu arachidonowego w prostaglandyny, prostacille, thromboxans. U osób starszych i pacjentów z czynnikami ryzyka skutków ubocznych wskazane jest przeprowadzenie „pokrycia” gastrotrotektorów pod „pokryciem”. U takich pacjentów, po zakończeniu terapii iniekcyjnej NLPZ, zaleca się przejście do tabletek inhibitorów COO -2, które mają mniejszy nasilenie skutków ubocznych z przewodu pokarmowego.
Aby wyeliminować ból związany ze wzrostem napięcia mięśni, zaleca się włączenie centralnych mięśni do złożonej terapii.
Chirurgiczne leczenie zwyrodnieniowego -dystroficznego uszkodzenia kręgosłupa jest uzasadnione nieskutecznością złożonych konserwatywnych miar (w ciągu 2-3 tygodni) u pacjentów z przepukliną MPD (zwykle ponad 10 mM) i nieosączającymi objawami promieniowymi. Istnieją wskazania awaryjne dotyczące interwencji chirurgicznej z „upuszczoną” sekwestrą w świetle kanału kręgowego i wyrażone kompresję korzeni rdzenia kręgowego. Rozwój zespołu ogonowego ułatwia ostrą radikulomilohemię, prowadząc do ciężkiego zespołu hiperalgicznego, gdy nawet na receptę leków przeciwbólowych, zastosowanie blokady (z glukokortykoidem i znieczuleniem) nie zmniejsza nasilenia bólu. Należy zauważyć, że bezwzględna wielkość przepukliny dysku nie ma określonej wartości do podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie interwencji chirurgicznej i powinna być rozważana w związku z obrazem klinicznym i znaleziono wykryte przez badanie tomograficzne. W 95% przypadków w przepuklinie stosuje się otwarty dostęp do kanału kręgowego. Różne techniki rozłączania (koagulacja zimna, rekonstrukcja laserowa itp.) Obecnie nie była obecnie, a ich użycie jest uzasadnione wyłącznie dla wypukłości MPD. Klasyczne otwarte mikrochirurgiczne usunięcie przepuklin dysku przeprowadza się przy użyciu narzędzi mikrochirurgicznych, lupy lornetkowej lub mikroskopu operacyjnego. Analiza wyników odległego leczenia (w ciągu ponad 2 lat) 13 359 pacjentów, którzy przeszli usunięcie przepuklin MPD, 6135, z których sekwestra jest usunięta, a 7224 agresywna dysksctomia przeprowadzono, podczas gdy stwierdzono, że nawrót bólu stwierdzono 2,5 razy częściej (27,8% w porównaniu z 11,6%). (7% w porównaniu z 3,5%) u pacjentów, którzy usuwali jedynie sekwestrację. Jakość życia bardziej zmniejsza się u pacjentów doświadczających zespołu bólu, podczas gdy powtarzające się tworzenie przepukliny nie zawsze przejawia się klinicznie.
Podsumowując, po raz kolejny podkreślałbym potrzebę dokładnego badania klinicznego i analizy tomogramów w celu podjęcia optymalnej decyzji o wyborze taktyki leczenia określonego pacjenta.